Stotteren
WAT IS HET NU EIGENLIJK?
Stotteren is een stoornis in het vloeiende verloop van de spreekbeweging. Stotteren begint vaak tussen de leeftijd van 2,5 en 5 jaar. Soms is er nog iemand anders in de familie die stottert, maar dit is niet altijd het geval.
Er zijn verschillende factoren belangrijk bij het ontstaan van het stotteren, het is de taak van de stottertherapeut om tijdens het onderzoek deze factoren te bevragen en hier een probleemsamenhang van te maken.
Tijdens het onderzoek wil ik graag weten wie ik voor me heb zitten, hoe deze persoon in elkaar zit, hoe hij over het stotteren denkt en zich erbij voelt. Niet alleen de persoon die stottert is van belang, zijn hele omgeving wordt betrokken tijdens het onderzoek én therapieproces.
KERNSTOTTERGEDRAG
Stotteren is bij iedereen anders. Er bestaan drie soorten kernstottergedrag:
REACTIEF GEDRAG
Als reactie op het stottermoment ontstaat vaak reactief gedrag. Ook dit is bij iedereen anders. De ene persoon gaat knipperen met zijn ogen of vuisten maken. Een ander persoon gaat extra ademhalen of meer duwen op zijn lippen. Sommige personen die stotteren gaan bepaalde woorden of situaties vermijden, uit schrik om te stotteren. Dit doen ze door bijvoorbeeld synoniemen te gebruiken, op deze manier vermijden ze het gevreesde woord.
Het ontstaan van dit reactief gedrag is heel normaal. De persoon die stottert ervaart controleverlies en wil liefst zo snel mogelijk uit de stotter geraken. Hij leert zichzelf ‘trucjes’ aan om hieraan te voldoen. In therapie ontdekken we samen dat vechten tegen of vluchten voor de stotter eigenlijk niet werkt.
We zoeken samen een manier om het stotteren op een veilige manier toe te laten en hierover, indien gewenst, controle te krijgen.
Therapie bij kinderen
Vroeger werd heel vaak gezegd “wacht maar wat af”. Van dit advies zijn we vandaag de dag volledig afgestapt. Wanneer een kind begint te stotteren is het allerbeste dat je kan doen, even langsgaan bij een stottertherapeut. Zij kan het kind onderzoeken en de risicofactoren en prognose bepalen. Indien nodig wordt therapie opgestart. Dit gebeurt steeds in samenspraak met de ouders.
JONGE KINDEREN
OUDERE KINDEREN
Bij jonge kinderen worden de ouders erg actief betrokken in het therapieproces. We gaan samen op zoek naar manieren en technieken waardoor het kind meer vloeiend wordt.
Bij iets oudere kinderen (vanaf ongeveer 4 jaar) gaan we op een directe manier met het kind aan de slag. Therapie is voor kinderen heel fijn. Ik werk ontzettend creatief en op het niveau van het kind. Naast individuele begeleiding geloof ik ook sterk in begeleiding in groep. Kinderen leren heel veel van elkaar. Andere kinderen horen en zien stotteren is iets wat kinderen niet meemaken in hun dagelijkse leefwereld. Om deze reden zie ik kinderen vaak individueel en in een vlindergroepje.
OUDERBEGELEIDING
Ook is er tijd voor ouderbegeleiding. Ik vind het heel belangrijk dat de ouders actief betrokken zijn gedurende het therapieproces, want zij moeten leren hoe ze best omgaan met het stotteren. Alle methoden die gebruikt worden tijdens therapie zijn wetenschappelijk onderbouwd.
Ik school me voortdurend bij om ieder individu de meest passende behandeling te kunnen geven. Ouders kunnen deelnemen aan open- ouderavonden. Het doel van deze avond is het delen van ervaringen, ideeën en tips met elkaar. De verbinding die tot stand komt tussen de ouders is ongelofelijk mooi om te zien!
